Het verhaal van Nora

Sinds haar man overleden is, merkt Nora op dat ze weinig connectie heeft met haar twee puberdochters. Ze wil de band tussen haar en de kinderen verbeteren maar haar angststoornis verhindert haar in haar rol als mama.

Nora geeft aan dat het haar deugd zou doen om samen met haar kinderen activiteiten te doen of samen naar de begraafplaats van vader te gaan. Ze vraagt aan de begeleider van Envía om haar hierin te ondersteunen. Ze voelt ook de nood bij de kinderen om te praten over wat er de voorbije maanden is gebeurd.

We voorzien wekelijks een gezinsmoment waar we samen koken, een gezelschapsspel spelen,  gaan winkelen of wandelen,... Tijdens deze momenten merken we dat het overlijden van papa heel wat teweeg heeft gebracht. Lucie merkt op dat ze snel in conflict gaat met haar mama, ze heeft het lastig met de angsten die mama ervaart. Zowel Nora als de kinderen vinden het fijn dat er iemand naar hen luistert. De begeleider vertelt aan de meisjes dat er een praatgroep is voor jongeren met ouders zoals hun mama. Lucie wil haar verhaal graag delen en denkt dat dit iets is voor haar. 

Doordat de begeleider mama bijstaat, krijgen de kinderen nu wel de ruimte om bij vrienden langs te gaan. De begeleider merkt dat mama haar angststoornis onder controle wil krijgen en stelt voor om eens te informeren bij het mobiele team; samen doen ze een aanmelding.